تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر ابعاد کیفیت زندگی ایتام نوجوان

مقدمه: هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی (خودآگاهی، تصمیم‌گیری و حل مسئله، روش‌های مقابله با استرس، روابط بین فردی و کنترل خشم) بر ابعاد کیفیت زندگی ایتام نوجوان پسر و دختر بود. روش: پژوهش آزمایشی حاضر همراه با پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری پژوهش را ایتام نوجوان ‌۱۲ تا ۱۸سالۀ تحت پوشش کمیتۀ امداد امام‌خمینی در شهر اصفهان تشکیل دادند. نمونه‌گیری، با مراجعه به لیست اسامی ایتام تحت پوشش این سازمان و به روش نمونه‌گیری تصادفی (۶۰ نفر) انجام شد که به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (دو گروه آزمایش و دو گروه کنترل هر یک شامل ۱۵ پسر و ۱۵ دختر). ابزار پژوهش، شامل پرسش‌نامۀ کیفیت زندگی(WHOQOL-100) و پرسش‌نامۀ دموگرافیک بود. دوگروه آزمایش در پانزده جلسۀ دو ساعتی طی سه ماه و به صورت جداگانه تحت آموزش مهارت‌های زندگی (بستۀ آموزشی یونیسف) قرار گرفتند.آزمون تی وتحلیل هم پراکنش یک متغیره (ANCOVA)برای تجزیه وتحلیل یافته ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد آموزش مهارت‌های زندگی بر کیفیت زندگی ایتام مؤثر بوده است .همچنین تفاوت معنی‌داری بین دو جنس از لحاظ میزان اثربخشی برنامۀ آموزشی وجود ندارد. در مرحلۀ پس‌آزمون، آموزش مهارت‌های زندگی همۀ ابعاد کیفیت زندگی را جز بعد سلامت جسمی، افزایش داد.  بحث: علاوه بر حمایت‌های سنتی و مادی رایج، لازم است برای حمایت کیفی از ایتام نوجوان، کیفیت زندگی آنان را با آموزش مهارت‌های زندگی افزایش داد.